- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليهالسلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
بداء چیست و چه ارتباطی با دعا کردن دارد؟
بداء چیست و چه ارتباطی با دعا کردن دارد؟
سوال: گفته می شود که در احکام الهی بداء وجود دارد. اولا بداء از نظر شیعه و اسلام چه معنایی می دهد و دوم این که چه ارتباطی با دعا کردن دارد؟
پاسخ: یکی از اعتقادات شیعیان و پیروان مکتب اهل بیت عليهمالسلام بداء می باشد که در اصل آن اختلافی میان علمای امامیه وجود ندارد ولی با توجه به دیدگاه های فکری و مشرب های مختلف کلامی آنان در این مورد نظرات متفاوتی ارائه شده است.
بداء در لغت به معنی پیدایش رأمی می باشد و در اصطلاح آن است ک خداوند سبحان با مشیت جدید، مشیت قبلی خود را محو کند یا اجزاء و ابعاض آن را تغییر دهد. در این جا توضیح این مسئله ضروری است که ما می دانیم که خداوند، مالک و قادر و مطلق و ازلی و ابدی است لیکن نه ایجاد و نه ابقای بعد از ایجاد چیزی جز در مواردی که وعده فرموده بر خداوند واجب نیست و علم و قدرت بی پایان الهی به نظام موجود محدود نمی شود.
مشیت الهی بر هچیزی تعلق بگیرد حتما موجود می شود، با توجه به این که خداوند سبحان حکیم است مشیت او همواره بر افعال حکیمانه تعلق می گیرد. همچنین به دلیل این که در انجام فعل و تعیین نظام هیچ گونه ایجابی بر خداوند وجود ندارد می تواند آن چه را که قبلا از روی علم و قدرت و حکمت خویش معین کرده از میان بردارد یا در آن تغییر و تبدل ایجاد نماید. این موضوع در معارف الهی بداء نامیده می شود.
دلیل اعتقاد و باور به این مسئله وجود آیات و روایات محکم و صریحی است که در این جا به یک سری از این موارد اشاره می کنیم:
- «یمحو الله ما یشاء و یثبت و عنده أمّ الکتاب»
- «و قالت الیهود ید الله مغلولة. غلّت ایدیهم و لعنوا بما قالوا بل یداه مبسوطتان ینفق کیف یشاء»
در این آیات دو نکته روشن مطرح است:
اول این که مالکیت و اختیار امور و مقدرات برای همیشه در اختیار خداوند است و چنین نیست که اگر چیزی را مقدر فرمود و امر به آن نمود متعین و واجب شود و حتی ابقا و حفظ آن ضروری باشد. و دوم این که محدود نمودن علم و قدرت خداوند به نظام احسن واحد محال است و این آیات به صراحت این فرضیهه را باطل دانسته اند و نیز تاکید دارند که علم و قدرت او در مرتبه ذات بر نظام های فراوان و غیر متناهی که همگی احسن اند وسعت دارند و هیچ کدام بر حضرت باری تعالی تعین ندارند.
حالا باید گفت در پرتو اعتقاد به بداء دعا مفهوم پیدا می کند. صله ارحام، پرداخت صدقه و زیارت سید الشهدا عليهالسلام قضا را بر می گرداند و اعمال بد موجب بروز یا تشدید انتقام و سخط الهی می گردد. به نظر علمای امامیه اجابت دعا که اعتقاد همه پیروان مکتب اهل بیت است یکی از دلایل رخ دادن بداء است. اجابت دعا و تحقق خواسته دعا کننده روند حوادث را تغییر می دهد. بیماری که در حال مردن است شفا پیدا می کند و به زندگی خود ادامه می دهد. از این رو اعتقاد به بداء امید ناشی از اجابت دعا را در دل انسان زنده می کند و زندگی همراه با امید در برابر زندگی توأم با یأس همچون بهشت در برابر جهنم است.