- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليه‌السلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
دعای سی و چهارم: نیایش وی هرگاه گرفتار می شد یا کسی را به رسوایی گناه گرفتار می دید
دعای سی و چهارم
اللّهُمّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى سِتْرِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ، وَ مُعَافَاتِكَ بَعْدَ خُبْرِكَ، فَكُلّنَا قَدِ اقْتَرَفَ الْعَائِبَةَ فَلَمْ تَشْهَرْهُ، وَ ارْتَكَبَ الْفَاحِشَةَ فَلَمْ تَفْضَحْهُ، وَ تَسَتّرَ بِالْمَسَاوِئِ فَلَمْ تَدْلُلْ عَلَيْهِ كَمْ نَهْيٍ لَكَ قَدْ أَتَيْنَاهُ، وَ أَمْرٍ قَدْ وَقَفْتَنَا عَلَيْهِ فَتَعَدّيْنَاهُ، وَ سَيّئَةٍ اكْتَسَبْنَاهَا، وَ خَطِيئَةٍ ارْتَكَبْنَاهَا، كُنْتَ الْمُطّلِعَ عَلَيْهَا دُونَ النّاظِرِينَ، وَ الْقَادِرَ عَلَى إِعْلَانِهَا فَوْقَ الْقَادِرِينَ، كَانَتْ عَافِيَتُكَ لَنَا حِجَاباً دُونَ أَبْصَارِهِمْ، وَ رَدْماً دُونَ أَسْمَاعِهِمْ فَاجْعَلْ مَا سَتَرْتَ مِنَ الْعَوْرَةِ، وَ أَخْفَيْتَ مِنَ الدّخِيلَةِ، وَاعِظاً لَنَا، وَ زَاجِراً عَنْ سُوءِ الْخُلُقِ، وَ اقْتِرَافِ الْخَطِيئَةِ، وَ سَعْياً إِلَى التّوْبَةِ الْمَاحِيَةِ، وَ الطّرِيقِ الْمَحْمُودَةِ وَ قَرّبِ الْوَقْتَ فِيهِ، وَ لَا تَسُمْنَا الْغَفْلَةَ عَنْكَ، إِنّا إِلَيْكَ رَاغِبُونَ، وَ مِنَ الذّنُوبِ تَائِبُونَ وَ صَلّ عَلَى خِيَرَتِكَ اللّهُمّ مِنْ خَلْقِكَ مُحَمّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الصّفْوَةِ مِنْ بَرِيّتِكَ الطّاهِرِينَ، وَ اجْعَلْنَا لَهُمْ سَامِعِينَ وَ مُطِيعِينَ كَمَا أَمَرْتَ.
خدايا سپاس ترا بر پرده پوشيت پس از علمت، و بر عافيت بخشيدنت پس از آگاهيت. زيرا هر يک از ما، در کسب عيب کوشيده است و تو او را مشهور نکرده‌ای و مرتکب کار زشت شده و تو او را رسوا نساخته‌ای، و در پرده استتار خود را به نقائص و عيوب بيالوده وتو کسی را به راز او رهبری نکرده‌ای. و چه بسا نهی تو که ما آن را مرتکب شده‌ايم! و چه بسا امر تو که ما را بر آن واقف ساخته‌ای و ما از آن تجاوز و تعدی کرده‌ايم! و چه بسا گناهان که در کسب آن کوشيده‌ايم و چه بسا خطاها که آن را مرتکب شده‌ايم! در صورتی که تو بر آن مطلع بوده‌ای، نه ناظر آن، و تو بر افشاء آن قادر بوده‌ای بيشتر از قادران و در همگی اين موارد و احوال عافيت تو در برابر چشمهای ايشان برای ما حجابی و در مقابل گوشهاشان سدی بوده. پس اين پرده‌داری و عيب‌پوشی را برای ما واعظ و زاجر از ارتکاب گناه و وسيله پيمودن راه توبه معصيت‌زدای و پوييدن طريقه پسنديده قرار ده، و وقت پيمودن اين راه را نزديک ساز، و ما را به غفلت از خود گرفتار مکن. زيرا که ما بسوی تو راغب و از گناهان تائبيم. خدايا رحمت فرست به برگزيده‌ات از خلقت: محمد و عترتش که از آفريدگانت ممتاز و پاکيزه و پاکند. و ما را بر آنخدايا سپاس تو را بر پرده پوشي‌ات پس از علمت، و بر عافيت بخشيدنت پس از آگاهي‌ات. زيرا هر يک از ما، در کسب عيب کوشيده است و تو او را مشهور نکرده‌اي و مرتکب کار زشت شده و تو او را رسوا نساخته‌اي، و در پرده استتار خود را به نقايص و عيوب بيالوده و تو کسي را به راز او رهبري نکرده‌اي. و چه بسا نهي تو که ما آن را مرتکب شده‌ايم! و چه بسا امر تو که ما را بر آن واقف ساخته‌اي و ما از آن تجاوز و تعدي کرده‌ايم! و چه بسا گناهان که در کسب آن کوشيده‌ايم و چه بسا خطاها که آن را مرتکب شده‌ايم! در صورتي که تو بر آن مطّلع بوده‌اي، نه ناظر آن، و تو بر افشاء آن قادر بوده‌اي بيشتر از قادران و در همگي اين موارد و احوال عافيت تو در برابر چشم‌هاي ايشان براي ما حجابي و در مقابل گوشهاشان سدّي بوده. پس اين پرده‌داري و عيب‌پوشي را براي ما واعظ و زاجر از ارتکاب گناه و وسيله پيمودن راه توبه معصيت‌زداي و پوييدن طريقه پسنديده قرار ده، و وقت پيمودن اين راه را نزديک ساز، و ما را به غفلت از خود گرفتار مکن. زيرا که ما به سوي تو راغب و از گناهان تائبيم. خدايا رحمت فرست به برگزيده‌ات از خلقت: محمّد و عترت‌اش که از آفريدگانت ممتاز و پاکيزه و پاک‌اند. و ما را بر آن‌گونه که خود فرموده‌اي، در برابر ايشان نيوشنده و فرمانبردار ساز.
