- امام صادق علیه السلام: دعا کن و مگو که کار از کار گذشته است. زیرا دعا، عین عبادت است. خداوند می فرماید: «کسانی که از عبادت من گردن فرازی کنند؛ به زودی با خواری به دوزخ در می آیند.» و فرموده است: «مرا بخوانید تا پاسختان دهم.»
- امام صادق علیه السلام: خداوند به وسیله ی دعا آنچه را که می داند برای آن به درگاهش دعا می شود و او، آن را اجابت می نماید، دفع می کند و اگر بنده به آن دعا موفق نشده بود، هرآینه به او بلایی می رسید که ریشه اش را از زمین می کند.
- امام علی علیه السلام: دعا کلید های کامیابی و رمز های رستگاری است و بهترین دعا دعایی است که از سینه ی پاک و دلی پارسا برآید. مناجات مایه ی نجات است و اخلاص، مایه ی خلاص. پس هرگاه هراس و بی تابی بالا گرفت به خدا باید پناه جست.
- امام صادق علیه السلام: هرگاه به یکی از شما رقت قلب دست داد، دعا کند. زیرا قلب تا خالص نشود رقت نمی یابد.
- امام صادق علیه السلام: لقمان به فرزندش گفت: «...وقتی بر مرکب خویش سواری، به خواندن کتاب خدا بپرداز، وقتی سرگرم کار هستی تسبیح بگو، و هرگاه که تنها بودی به دعا مشغول شو.»
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: به برکت وجود امامان از نسل توست که به امتم باران داده می شود و دعایشان مستجاب می شود، خداوند، بلا را از آنان برمیگرداند و رحمت، از آسمان فرود می آید.
- پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرگاه فردی از شما دعا می کند، تقاضاهای بزرگ بنماید؛ زیرا بر خداوند هیچ چیز بزرگ (سنگین) نمی آید.
- امام علی علیه السلام: دعا کردن را پنج موقع مغتنم شمارید: هنگام خواندن قرآن، هنگام اذان، هنگام بارش باران، هنگام برخورد دو صف برای شهادت و هنگام دعای ستمدیده. زیرا هیچ مانعی میان آن و عرش نیست.
- امام باقر علیه السلام می فرماید: خداوند از میان بندگان مومنش بنده ای را که بیشتر دعا کند دوست می دارد. پس بر شما باد دعا کردن در سحرگاهان تا طلوع خورشید؛ زیرا این، وقتی است که در آن درهای آسمان باز می شود و روزی ها تقسیم می شود و حاجت های بزرگ برآورده می گردد.
- امام صادق علیه السلام: جدم می فرمود:«در دعا کردن پیش دستی کنید؛ زیرا بنده، چنان چه اهل دعا باشد وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«صدایی آشناست!» و چنان چه اهل دعای بسیار نباشد، وقتی بلایی بر او نازل شود و دعا کند، گفته می شود:«تا به حال کجا بودی؟!»
- امام صادق علیه السلام: هرگاه حاجتی داشتی، وضو بگیر و دو رکعت نماز بخوان، سپس حمد و ثنای خدا را به جای بیاور و نعمت هایش را یاد کن، آنگاه دعایت اجابت می شود.
- امام صادق علیه السلام : هرکه شب را با وضو بخوابد، آن شب، بسترش مسجد اوست و اگر برخیزد و نماز بخواند و سپس به ذکر خدا بپردازد، هرچه از خدا بخواهد، به او عطا می فرماید.
-
پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله : هرکس دعایش را به همه ی مردان و زنان مومن تعمیم دهد، دعایش مستجاب می شود.
-
سپاس خداى را سزاست بر هر نعمتى كه بر من ارزانى داشته يا موجود مى باشد.
- پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله : دعا، كليد حاجت است و لقمههاى حلال، دندانه هاى آن كليدند.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : خداوند عزّوجل شرم میکند از بندهاش که با جماعت ، نماز بخواند و سپس حاجتش را از او بخواهد و برود و حاجتش را برآوده نسازد.
- امام صادق عليهالسلام : دعا، مخزن اجابت است، همچنان كه ابر مخزن باران است.
- پیامبر خدا صلىاللهعليهوآله : ناتوانترین مردم كسی است كه از دعا كردن ناتوان باشد.
- پیامبر اکرم صلىاللهعليهوآله : ترک دعا گناه است.
روز اول
«أَلْيَوْمُ الْاَوَّلُ»
(الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ مَـلِكِ يَوْمِ الدِّينِ إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِيمَ صِرَاطَ الَّذِينَ أَنعَمتَ عَلَيهِمْ غَيرِ المَغضُوبِ عَلَيهِمْ وَ لاَ الضَّالِّينَ) الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْاَرْضَ وَ جَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورَ ثُمَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ طِينٍ ثُمَّ قَضَى أَجَلاً وَ أَجَلٌ مُسَمّىً عِنْدَهُ ثُمَّ أَنْتُمْ تَمْتَرُونَ وَ هُوَ اللهُ فِي السَّمَاوَاتِ وَ فِي الْاَرْضِ يَعْلَمُ سِرَّكُمْ وَ جَهْرَكُمْ وَ يَعْلَمُ مَا تَكْسِبُونَ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي نَجّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي فَضَّلَنَا علَى كَثِيرٍ مِنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِينَ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي وَ هَبَ لِي عَلَى الْكِبَرِ إِسْمَاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعَاءِ. رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلاَةِ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي رَبَّنَا وَ تَقَبَّلْ دُعَاءِ. رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَ لِوَالِدَيَّ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَ رَبِّ الْاَرْضِ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ لَهُ الْكِبْرِيَاءُ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْاَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْاَرْضِ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي الْآخِرَةِ وَ هُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ يَعْلَمُ مَا يَلِجُ فِي الْاَرْضِ وَ مَا يَخْرُجُ مِنْهَا وَ مَا يَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مَا يَعْرُجُ فِيهَا وَ هُوَ الرَّحِيمُ الْغَفُورُ الْحَمْدُ لِلهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الْاَرْضِ جَاعِلِ الْمَلاَئِكَةِ رُسُلاً أُولِي أَجْنِحَةٍ مَثْنَى وَ ثُلاَثَ وَ رُبَاعَ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ إِنَّ اللهَ علَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ مَا يَفْتَحِ اللهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلاَ مُمْسِكَ لَهَا وَ مَا يُمْسِكْ فَلاَ مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ يَا أَيُّهَا النَّاسُ اذْكُرُوا نِعْمَتَ اللهِ عَلَيْكُمْ هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَيْرُ اللهِ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَ الْاَرْضِ لاَ إِلَهَ إِلّا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ الْحَيِّ الَّذِي لاَ يَمُوتُ وَ الْقَائِمِ الَّذِي لاَ يَتَغَيَّرُ وَ الدَّائِمِ الَّذِي لاَ يَفْنَى وَ الْمَلِكِ الَّذِي لاَ يَزُولُ وَ الْعَدْلِ الَّذِي لاَ يَغْفُلُ وَ الْحَكَمِ الَّذِي لاَ يَحِيفُ وَ اللَّطِيفِ الَّذِي لاَ يَخْفَى عَلَيْهِ شَيْءٌ وَ الْوَاسِعِ الَّذِي لاَ يُعْجِزُهُ شَيْءٌ وَ الْمُعْطِي مَا يَشَاءُ مَنْ يَشَاءُ وَ الْاَوَّلِ الَّذِي لاَ يَزُولُ وَ الْآخِرِ الَّذِي لاَ يَسْبِقُ وَ الظَّاهِرِ الَّذِي لَيْسَ فَوْقَهُ شَيْءٌ وَ الْبَاطِنِ الَّذِي لَيْسَ دُونَهُ شَيْءٌ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْماً وَ أَحْصَى كُلَّ شَيْءٍ عَدَداً. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَطْلِقْ بِدُعَائِكَ لِسَانِي وَ أَنْجِحْ بِهِ طَلِبَتِي وَ أَعْطِنِي بِهِ حَاجَتِي وَ بَلِّغْنِي بِهِ أَمَلِي وَ قِنِي بِهِ رَهْبَتِي وَ أَسْبِغْ بِهِ نَعْمَايَ وَ اسْتَجِبْ بِهِ دُعَائِي وَ زَكِّ بِهِ عَمَلِي تَزْكِيَةً تَرْحَمُ بِهَا تَضَرُّعِي وَ شَكْوَايَ وَ أَسْأَلُكَ أَنْ تَرْحَمَنِي وَ تَرْضَى عَنِّي وَ تَسْتَجِيبَ لِي آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ الْحَمْدُلِلهِ يُنْشِئُ السَّحَابَ الثِّقَالَ وَ يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَ الْمَلائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ وَ يُرْسِلُ الصَّوَاعِقَ فَيُصِيبُ بِهَا مَنْ يَشَاءُ وَ هُمْ يُجَادِلُونَ فِي اللهِ وَ هُوَ شَدِيدُ الْمِحَالِ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ وَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ مَا يُدْعَى مِنْ دُونِهِ فَهُوَ الْبَاطِلُ وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي يَتَوَفَّى الْاَنْفُسَ حِينَ مَوْتِهَا وَ الَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنَامِهَا فَيُمْسِكُ الَّتِي قَضَى عَلَيْهَا الْمَوْتَ وَ يُرْسِلُ الْاُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُسَمّىً إِنَّ فِي ذَلِكَ لاَ يَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ الْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي وَ سِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الْاَرْضَ وَ لاَ يَؤُدُهُ حِفْظُهُمَا وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ الْحَمْدُ لِلهِ عَالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ هُوَ اللهُ الَّذِي لاَ إِلَهَ إِلّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلاَمُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحَانَ اللهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ الْحَمْدُلِلهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَ لَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً.
به نام خداوند بخشنده مهربان؛ سپاس خدایی را سزاست که پروردگار جهانیان است؛ بخشنده ومهربان است؛ صاحب اختیار روز قیامت است؛تنها تورا پرستیده وتنهاازتو یاری می خواهیم؛مارا به راه راست هدایت کن؛راه کسانی که به انان نعمت دادی؛ نه راه انان که مورد غضب تو قرار گرفتند ونه راه گمراهان. ستایش خدایی را سزاست که آسمانها و زمین را آفرید و تاریکی ها و روشنی را قرار داد؛ ولی آنان که کافر شدند از پروردگار خویش روی گردان می شوند؛ او کسی است که شما را از گل آفرید آنگاه مدتی را مقررکرد وزمان معین نزد اوست باز هم شما تردید می کنید واوست خدایی که درآسمانها ودرزمین یگانه است؛ نهان وآشکارشما را می داند وبه آنچه انجام می دهید، آگاه است. وستایش خدایی را سزاست که ما را از مردم ستمکار نجات بخشید وستایش، مخصوص خدایی است که ما را بر بسیاری از بندگان مومن خود برتری داد. وستایش خدایی را سزاست که در پیری، اسماعیل واسحاق را به من بخشید؛همانا پروردگار من شنوای دعا است؛ پروردگارا! مرا و فرزندانم را برپادارنده ی نماز قرار ده ودعایم را بپذیر؛پروردگارا!مرا وپدر ومادرم را وهمه ی مومنان را در آن روزی که حساب به پا شود بیامرز؛ ستایش خاص خداست که پروردگار آسمانها وزمین و پروردگار جهانیان است وبزرگی در آسمانها وزمین مخصوص اوست ،واو نیرومند وفرزانه است. ستایش مختص به خدایی است که انچه در آسمانها و زمین است از آن اوست، ودر آخرت نیز ستایش خاص او می باشد واو فرزانه وآگاهست؛ آنچه در زمین فرو رود واز آن خارج گردد وآنچه را از آسمان فرود آید ودر آن بالا رود، می داند واو مهربان وآمرزنده است. ستایش خدایی را سزاست که پدید آورنده ی آسمانها و زمین است وفرشتگان را رسولانی قرار داد وبرای آنان بالهایی دوتا دوتا وسه تا سه تا ، چهارتا چهارتا مقرر داشت، وآنچه را بخواهد در آفرینش می افزاید وبه راستی که خدا به هر چیز تواناست ؛ هر رحمتی را که خدا برای مردم بگشاید هیچکس را توان بستن آن نمی باشد و هرچه را ببندد غیر او کسی آن را نگشاید واو نیرومند وفرزانه است؛ ای مردم! نعمت خدا را بر خویشتن به یاد آرید ؛ آیا افریننده ای جز خدا هست که از آسمان وزمین روزیتان دهد؟هیچ معبودی جز او نیست؛پس کجا سرگردان می شوید. ستایش خاص خداست که پروردگار جهانیان می باشد؛آن زنده ای که نمی میردوآن پا بر جایی که تغییر نپدیرد وآن جاودانه ای که فنا نداردوان سلطانی که زوال نیابد وآن عادلی که غفلت نورزد وآن حاکمی که ستم نکند وآن اگاهی که چیزی بر او پوشیده نماند وآن نیرومندی که چیزی ناتوانش نکند وکسی که هر چه را خواهد به هر که خواهد عطا کند ؛آغازی که چیزی بر اوپیشی نگرفته وپایانی که چیزی بدان نرسد؛آشکاری که برتر از ان موجودی نیست ونهانی که پس از او چیزی نمی باشد عملش به هر چیز احاطه دارد وهر چیزی را به شمارش در آورده است. خدایا! بر محمد وخانداش درود فرست وبه دعای خود زبانم رابگشا وخواسته ام را به سبب او روا کن حاجتم را به وسیله ی او به من عطا نما، ومرت به واسطه ی او به آرزویم برسان ومرا از ترسی که دارم به سبب او نگهداری کن ونعمتهایم را به او کامل گردان ودعایم را به او مستجاب فرما وعملم را به او تزکیه نما؛آن تزکیه ای که به سبب ان به ناله وتضرع و شکایتم ترحم کنی ، واز تو می خواهم که مرا مشمول رحمتت قرار دهی واز من خشنود گردی ودعایم را اجابت فرمایی ؛ ای پروردگار جهانیان اجابت کن! ستایش خدایی را سزاست که ابرهای گرانبار پدید آورد ورعد به سپاس او و فرشتگان از بیم او تسبیح گویند وصاعقه هایی را بفرستدوهر که را خواهد بدان دچار کند ولی آنان درباره ی خدا نزاع می کنند و او سخت گیر است. ستایش خدایی را سزاست که دعوت حق خاص اوست واو حق و آشکار می باشدوهر آنچه جز او خوانده شود باطل است و اوست برتر و والا : ستایشی خدایی را سزاست که جانها را هنگام مرگشان میگیرد و ارواحی که نمرده اند نیز به هنگام خواب می گیرد؛ سپس ارواح کسانی که فرمان مرگشان را صادر کرده نگه می دارد و ارواح دیگری را ( که باید زندہ بمانند) بازمی گرداند تا سرآمدی معین؛ به راستی که در این امر نشانه هایی است برای کسانی که اندیشه می کنند. ستایشی خدایی را سزاست که قدرتش آسمانها و زمین را فراگرفته و نگاهداری آنها بر او سنگینی نمی کند و او والا و بزرگ است؛ ستایش مخصوص خدایی است که دانای آشکار و نهان است و او ببخشاینده و مهربان است؛ اوست خدایی که هیچ معبودی جز او نیست؛ آن پادشاه منزه، بی عیب ، ایمنی بخشی، مسلط بر هر چیز، نیرومند، مقتدر، بزرگوار، منزه است خدا از آنچه شریک او پنداشته اند .ستایش خاص خدایی است که هیچ معبودی جز او نیست ؛ آن افریننده ی ،پدیدآورنده و صورتگر، که نامهای نیکو از آن اوست، و آنچه در آسمانها و زمین است تسبیح او می گویند، و او نیرومند و فرزانه است، ستایشی خدائی را سزاست که همسر و فرزندی نداشته و در قدرتش برای او شریکی نمی باشد، و خواری ندارد تا نیازمند یاری باشد، و او را بنحو کامل ببزرگی ستایش نما.